Wat is er gebeurd? Wat heb ik gedaan, gevoeld, gezien? Gelezen, geproefd, geluisterd? Lees het hier in een uiteenzetting geinspireerd op... ‘mijn’ jaar.
Waar begin ik?
Bij het begin?
Nee.
Einde.
...
Ik heb films gemaakt. Oud nieuws. Veel geschreven. Wanneer niet?
Voorop heb ik geleefd, meegaand met mijn stroming, tegen de stroom in. Dit gaat hand in hand met mijn werk als (film)maker. Mijn werk. Het gaf/ geeft mij ENERGIE, deed/ doet mij bruisen. Voor mijn werk zoek ik constant inspiratie. Hier is wat mij heeft geïnspireerd afgelopen jaar:
Poëzie, gebeurtenissen, liefde, architectuur, keuzes, mensen, natuur, kunst, nieuws, het onbekende, muziek, film, ontmoetingen, feest. Excerpt: Alles.
BOEK REVIEW TIJD
Tropic of Cancer (1934) door Henry Miller
Een vies, rauw verlangen.
Homage to Catalonia (1938) door George Orwell
Een vies, rauw verlangen.
The Castle (1926) door Franz Kafka
Aangenaam, maar weerzinwekkend.
︎︎︎︎︎︎
Nog meer als in tweeduizend eenentwintig heb ik me afgelopen jaar laten leiden door het experiment.
Experimenteren doe ik al even. Uit noodzaak, maar ook uit intrige. Het is individualiteit. Het is punk. In tweeduizend drieëntwintig zal het experiment nog meer groeien. Snel deel ik daar meer over, maar nu eerst kijk ik terug naar een experimentele film die ik maakte in/ over(?) Eindhoven.
Even tussendoor, hier is een oud gedicht dat me bij bleef:
Kef 21
“First there was the earth in my mouth. It was there like a running stream, the July fever sweating the delirium of August, and the green buckling under the sun. The taste of sick dust ran in the currents of saliva which I heaved up and tried to picture when all the people would curse their own stinking guts and die. No. I am not wishing that everyone should die. Nor am I wishing that everyone should be still. Only I am squeezing out the steam in me.”
door Henry Dumas
Ik zei het al kort, wat mij inspireert... Ik heb vele mensen ontmoet. Nieuwe vriendschappen, samenwerkingen, en liefde is ontstaan. Ik ben ook mensen uit het oog verloren, maar niet voor eeuwig, ofja, soms wel...
Jean-Luc Godard (1930-2022)
Ik heb weinig films gekeken afgelopen jaar. Normaal zou ik een top 10 delen, maar ik vind mijn top 10 geen top 10 waardig. Het is testosteron versus docu. RRR versus Moonage Daydream, Crimes of the Future versus The Andy Warhol Story, Ambulance versus The Story of Cymande... En ja, dan is daar dit jaar’s Parasite... Everything Everywhere All at Once. Tegelijk een perfecte film als een perfecte omschrijving van mijn jaar.
Muziek dan. Daar kan ik over meepraten. In ieder geval meeluisteren. Hier jij ook.
Tot slot moet ik even kwijt dat ik een boek aan het schrijven ben. Voor mezelf een duwtje in de rug. Nu weet jij het, zo weet iedereen het. Waar blijft dat boek? Waarom schrijf je zo traag? Nou, mooi niet.
Ik schrijf een boek.
Een boek over New York. New York, mijn Babylon. Mijn Sodom en Gomorrah.
Wat kan ik erover zeggen?
“My journey into Manhattan’s culture of experimental art, jazzy punk music, Off-Off-Broadway, radical poets, and underground film freaks.”
“Written out of desire, or longing to the atmosphere of coffee bars in 60’s Greenwich Village.”
“In the 60’s, a poor, nobody writer gets caught up in a wild, crazy life when coming in to touch with New York’s ‘superstar’ scene.”
Nou, het staat geschreven.
Hoe zeggen ze dat altijd? ... “Een bewogen jaar.”
Achtergrond foto van kunst zus, @roosrovoux